Ateş Yansın

Madenin mağaralarının derinliklerindeki dört ateş atıcıyı yenin. Murk'a haber verin.

Burada gezinen ölü adamlar... Hepsinde alev silahları var. Hiç hoş değil.
Söyleyin bana, kylys, korkudan ne anlarsınız? Hayatınızın hiçbir döneminde zihninizin karanlık dehşetle dolduğu bir an oldu mu? Hiçbir düşüncenin kalmadığı. Kör olmaya başladığınız. Nefes almayı unuttuğunuz. Kim olduğunuzu hatırlamadığınız.
Bir yavruyken hep bir silah ustası olmayı hayal ederdim. Bir bıçağın ateşler içinde doğuşunun gizemi beni hep hayret ettirirdi. Eski bir demirci pek çok yavrunun arasından beni çırak olarak aldı! Kendimle o kadar çok gurur duydum ki! Ve o gururun bedelini ödedim...
İlk bıçağımı dövmeye çalıştığımda tüylerimi yaktım. O kadar şiddetle yanıyordum ki Uğulluk'u dolunaydan daha fazla aydınlattım! Acısını ilk başta hissetmedim. Sonrasında başladı... Ah ha. Görüyorsunuz ya, eninde sonunda beni kurtardılar. Ama artık ateşten uzak dururum.
Bu ölü adamlarla tek başıma başa çıkamam, kylys. Yardımınıza ihtiyacım var.

İsteğimi tamamladınız mı acaba?

Demek ki en büyük sırlarımdan birini biliyorsunuz, kylys. Başka kimse bilmiyor. Ne Halil, ne Zimma, ne de Nayan. Yalnızca benim yaşımdaki Priden'ler biliyor ancak bana kalırsa şu an çoğu ölü. Ve hala hayatta olanlar ise yanan yavruyu zar zor hatırlar.
Golas'a yemin ederim, keşke dehşetin ne anlama geldiğini bilmeseydiniz.
Şimdi gidelim! Halil'i kurtarmamız gerekiyor.