Kurt Adamlar

Kara bela!

Kimseye bir şey söylemeden gitti Zosma, sanki güneş battı. Güneş battı, ışık şuaları söndü, karanlık sardı çölü. Zosma mekanı önünde oturup bana hikmetli kelamları öğretirken, sadece kuşlar ötüyor, iyilik ve sıcak yayılıyordu etrafa. Zosma gitti, karanlık yanında yırtıcı kuzgunları ve kurt adamları getirdi. Her şeyi bırakır ve Zosma'yı aramaya giderdim! Ama nasihati vardı bana, öncelik kendi isteğine değil, bilinçli varlıklara ve onlara hizmete verilmeli diye.

Mekana hacılar geliyor, ama Zosma'nın kaybolduğunu ve ormanların tehlike saçtığını duymamışlar. Kurt adamlar güpegündüz saldırıyor. Çoğunun mekana ulaşamadığını söylüyorlar…

İyi kalpli insan, koru bizi! Ve ben sonsuza dek sana dua ederim!

Kara bela!

Zosma burada yokken daha çok kan dökülür! Kurt adamlar sanki, Işık'ımızın söndüğünü, güneşin battığını hissediyor, ve ceza görmeksizin gaddarlık edip yolcuları yiyor.

Ne kadar da iyi bir haber! Yoksa kurumaz oldu gözlerim. Artık gaddarlık etmezler yollarda kurt adamlar!

Söylesene, ormanda Zosma'nın izlerine rastladın mı? Peki nerededir, aydın güneşimiz?