Takılıp kalan tarihçi

Kuru kumlar. Pişiren bir güneş. Aptal kuşlar. Bu lanet yerde bunlardan başka bir şey yok! Kahretsin! Hmm, gösterdiğim aşırı duygusallıktan dolayı özür dilerim. Sadece buraya tıkıldım kaldım ve bu çok sinirimi bozuyor.

Buraya Baladur Limanı kazılarında yer almak için geldim. Buraya gelirken yolda birkaç taşı inceliyordum ki dikkatim dağıldı. Başımı kaldırdığımda herkes gitmişti! Arkada kalmıştım!

Sonra durum daha da kötüleşti. Üzerime bir akbaba sürüsü saldırdı. Canımı kurtarmak için kaçmak zorunda kaldım. En kötüsü yolda yol çantamı düşürdüm ve nerede olduğu hakkında hiçbir fikrim yok. Her şeyim onun içindeydi. Diplomalarım, takdirlerim, tavsiyelerim... Kimliğim bile!

Kaçarken leş yiyici kuşlardan birinin gagasında sarı kağıt parçalarıyla uçtuğunu gördüm. Galiba kaybettiklerim onlardı... Onlar olmadan kimse benim bir bilimadamı olduğuma inanmaz. Yani kaybettiklerimi bulmadan bir yere gitmem söz konusu değil. Mahsur kaldım!

Benim çantam! Benim geçişim!

Artık yoluma devam edebilirim. Ama nereye? Liman'a gitmek lazım, ama evime, kitaplarıma gitmek geliyor… Ne haldeler orada?

Hiç sorma, hayal… Her zaman en büyük buluşların kamaralarda yapıldığını söylemişimdir! Ancak bu arkeoloji için geçerli değil, maalesef...

Neyse, liman kazılarına gidelim. Teşekkür ederim!