Yetiler koruluğa koşuştu

Dağlık'ta 10 orman yetisini öldür ve Bilgiç Bosi'ye bildir.

Kim var orada? Ha, bizimkiler mi? Uff, biz... Ne çok korktum.
Kamp kurduk, ona bakması için Selvay'ı bıraktık, biz de keşfe çıktık. Hayatımızda öyle ormanlar görmedik! Ağaçlar! Otlar! Tabii Siveriya'dan sonra! Kuşlara bakarken dalmışız ve şu lanet olası Yati... Yeteti... Yetyatilerle dolu kayrana nasıl çıktığımızı fark etmedik bile. Bunlarla dolu işte! Biz de tabanlarımızı yağladık işte. Şimdi de oturuyoruz... Oturuyorum burada tek başıma ve düşünüyorum; kardeşlerim nasıl, hayattalar mı acaba?
Onları zaten aradığını mı söylüyorsun? Teşekkürler! Madem öyle, buradan çıkmama yardım et. Mistiklerin en güçsüzleri olmadığımızı sahte bir alçakgönüllülükle söyleyebiliriz... Yani söyleyebilirim. Ama bu birlikteyken böyle! Tek başımayken şu Ye.. ye.. kuklalar için bir ısırıklık fare gibiyim! Onları oyala, on tane öldür, yolumu temizle. Ben de koşarak kampa gideyim! Yapar mısın?

Kaçmasaydık göz açıp kapayıncaya kadar şu tüylülerin hepsinin beyinlerini patlatırdık. Tek başınayken de düşünmek bile zor geliyor. Bir fikir üretiyorsun, bu fikri geliştirecek kimsen olmuyor.

Teşekkürler! Ben kaçar! Sen de kardeşlerimi ara. İstasyonda buluşup konuşuruz.