İstasyon macerası

Hey, selam! Adım Zafir, tüccarım ben, Suslanger'den. Buraya kısa süre önce geçit sistemini kullanarak ışın... Işınla... Neyse, sanıyorum ne demek istediğimi anlıyorsun.

İşler iti gidiyordu, mallarımı tam üç köyde satıyordum. Ama Salima Groşina'yı iflasa zorladıktan sonra millet bana "Zafir, evlat, artık Nezebgrad'a gitme vaktin geldi." demeye başladı. Yani sen artık kodamansın, şehir senin onu almanı bekliyor! Ben de buraya geldim.

Ama buranın insanları o kadar da arkadaş canlısı değiller. Selam vermiyorlar, köşelerde durup bana tuhaf tuhaf bakıyorlar... Ben her zaman, herkesle iyi geçinmeye çalıştım ama buradakilere el salladığımda üzerime yürüyüp beni tehdit ettiler.

Korkarım, bana zarar vermek istiyorlar. Bana yardım eder misin? Söyle bu adamlara, beni kendi halime bıraksınlar. Sinirlerimi bozuyorlar. Ödül olarak sana biraz sikke veririm. Kavgaya falan karışmak istemiyorum!

Teşekkür ederim! Kurtardın beni! Burada daha fazla kalmak istemiyorum. Suslanger'de, nasıl desem, daha sakin bir hayatımız var. Buradan nasıl ışınlanabilirim? Bunu etrafa bir sorayım...

Ah, az kalsın unutuyordum, işte sana söz verdiğim sikke. Arkadaşlarımın hepsine beni nasıl kurtardığını anlatacağım. Onlara Nezebgrad'da yardıma ihtiyacı olduklarında onlara el uzatacak birinin olduğunu söyleyeceğim. Görüşmek üzere ve her şey için bir kez daha teşekkürler!