Bilgin Simgesi

Matkabı Aşağı Şehir'deki Hikayeci'ye götür.

Tılsım, yaşına göre çok zarif ve güzel duruyor. Ağaç dalları arasındaki hayvanları resmediyor, kan ve akçama iğnelerine kokuyor. Bunu Hikayeci'ye sormalısın.

Ne yaptın dostum? Eski bir tılsım mı? O zaman hikayemi dinle...

Avcı, Tanrıların en kurnazı ve en marifetli olanı olarak kabul edilirdi. Onun ağzından çıkan tek bir kelime ile doğan ve onun isteği ile ölen ormanın bütün hayvanları, gökyüzünün bütün kuşları ve şu ana kadar hiç görülmemiş yaratıklar sadece ona itaat etti. O her şeyi biliyordu; avın başarılı olup olmayacağını, okun hedefi vurup vurmayacağını veya bir dalın bir avcının ayağının altında çıtırdayıp çıtırdamayacağını. Kurbanlık olarak kan, yaban balı ve böğürtlen kabul ediyordu.
Mahsulün zayıf olduğu seneler dev bir ayı gelirdi. Sığırı öldürür ürünlere zarar verirdi. Onun yüzleşip dövüşme cesaretini gösterenler, sonunda bunun ayı kılığına girmiş Avcı'dan başkasını olmadığını gördü. İşte o an, Avcı ve cesurlar ezeli düşmanlar haline geldi. Ve şans, hep onun yanında oldu.
Avcı katıydı. Korkaklığa ve tembelliğe katlanamıyordu. Cesurlara ve beceriklilere yardımcı olurdu. Ölümden sonra diğer cesur avcılarla beraber olacaklar, av borusunu çalacaklar ve yüksek semalarda atları sürecekler.
Eline daha fazla nesne geçerse yine gel. Sana başka hikayeler de anlatırım...