Yasker'in Vahyi

Pekâlâ, sonunda benden bir şaka daha.

Anavatana geri dön. Nezebgrad'a. İmparatorluk'un en önemli ve en tehlikeli adamını bul.

Yasker'den bahsediyorum. Ona yaklaş ve sessizce kulağına şunları fısılda:

"Ben gerçeği bilenlerden biriyim. Senin Vahiy Adası'na hac ziyareti gerçekleştirmenin zamanı gelmedi mi?"

Hepsi bu.

Korkma. Eski hizmetlerin arkanda öyle güçlü duruyor ki bu küçük yaramazlık cezasız kalır.

Dur! Hiçbir şey konuşmaya gerek yok.

Her şeyi zaten biliyorum. Tika Rika Mağarası'nda bulundun ve artık seçilmişlerin kastına aitsin. Gerçeği kim bilir!

Öyle değil mi?

Göğsün kabarıyor. Kendini önemli hissetmenden. Ne de olsa çok şey biliyorsun! Benden daha fazla şey biliyorsun! Sen ORADAYDIN!

Oh... Sinirlenme. Konuşan şey öfkem. Sana değil. Kendime. Daha Nezeb'in zamanında İmparatorluk'un en keskin akılları, geçmişin gizemleri üzerine kafa patlattılar. Analizler yaptılar. Teoriler ürettiler. Modellemeler geliştirdiler. Ama hiç kimse, hiç kimse en kötü rüyasında bile sadece bir tanrının bir diğeri için yaratmış olduğu hapishane olan dünyamızı hayal edemezdi. Şimdi anlıyor musun, bizim bütün hikâyemiz bir tanrının dişini tırnağına takarak bu hapishaneden kaçmaya çalışmasından, diğerininse bir kenarda durup memnuniyetle kıkırdayıp el çırparak onun bu kaçış denemelerini izlemesinden ibaret!

Bunu hiç kimse hayal edemezdi! Ben de edemezdim. Şimdi bu bizim yaşamamız gereken hakikat.

Nasıl mı? Bununla nasıl mı yaşanır? Bunu düşünmek için zamanın oldu mu?

Benim oldu. Ve aklıma hiç iyi bir şey gelmiyor.

Sadece bir şeyi açık bir şekilde anlıyorum. Yakın bir gelecekte bir seçim yapmamız gerekecek. Ya itaatkâr çocuklar olup babamıza yardım edeceğiz, ya da gelecek mutlu hayat için babamıza ihanet edeceğiz.

Cunlar kendi zamanlarında seçimlerini yaptılar. Ve şimdi nerede onlar? Kim oldular? Onların yolunu tekrarlamak ister misin? Veya tek gerçek onların yolu mu?

Boş zamanlarında bunu düşün.

Ve bir şeyi daha düşün! Solucan Suratlarn ve ejderlerin Tanrılara meydan okumasına temel oluşturan şey ne? Ne umuyorlar? Bizim bilmediğimiz neyi biliyorlar?

İşte beni geri kalan her şeyden daha fazla ilgilendiren şey bu.