Hepsini hatırla

Tekutel'de A-Lın'a hafıza iksirini içir.

Hazır! Hazır! İşte, en lezzetli çay! Aroması beni eski günlerimdeki gibi titretiyor. Artık komşularım her şeyi hatırlar! Ben de onların bana deli dediklerini ve ihtiyar aptal diye azarladıklarını hatırlarım! Geçmişe dair hatıralar, kömürün bir esintiyle harlanıp göklere kadar alev saçtığı gibi yeniden canlanacak. A-Lın'a git, bardaktakini içmesini sağla ve konuşmaya başladığında onu dinle!

Bu bardaktaki de ne böyle? Ne hoş bir koku! Sanırım bunu bir yerde daha koklamıştım ama nerede olduğunu hatırlamıyorum...

Ne... Bu ne? Ah çok şükür! Kusura bakma, gözyaşlarımı tutamıyorum... Bilgeler, biz ne yaptık böyle!
Evet, şimdi hatırlıyorum. Bulanık rüyalarımda gelen ve zihnimin kapalı kapılarını çalan her şeyi hatırlıyorum. Uyuşmuş beynim kulaklarını tıkamıştı, bir tek vicdanım "aç, aç" diye sessizce cıvıldıyordu...
Bilgelerin ölümlerinden sonraki o karanlık ve kasvetli asırlarda yalnız değildik! İdrih'in ruhu timsah Genlun da bizimleydi. Sırf onun sayesinde yok olmadık, boyun eğmedik ve konuşmayı unutmadık. En azından bilgeler olmadan yaşamayı öğrendik. Sonra ise...
Enteresan. Daha sonra ne olduğunu zor hatırlıyorum. Bir patlama oldu, her yer karanlığa gömüldü... Sonra biz uyandık. Her şey eskisi gibiydi fakat İdrih'in etrafındaki dünya yok oldu, bu parlayan siste kayboldu. Kristal Saray'da ise Ölümsüzler yaşardı. Onları sevdik fakat Genlun'u unuttuk. Ne tuhaf!
İhtiyar Ne-yi en başından beri haklıydı, aklımızı zehirlediler... Ama neden?