Klonların Saldırısı

Sarnaut yaşlanıyor ve parçalara ayrılıyor, dünyamız kendi sonuna doğru hızla gidiyor. Bu gayet açık. Bizim kaderimiz bu. Eski büyük parçalarda ölümcül bir savaş yapılıyor ve bizim bunu kaybetmeye hakkımız yok. Saran'ın oğulları ve kızları alçak, onursuz Tenses'in armağanını kullanmıyor. Yani şey, Işık'ın armağanını... Hepimizi neye çevirdiğine bir bak! Allodlar hiçbir zaman eskisi gibi olmayacak, eğer ölüm yoksa, her şey serbest demektir!

Biz bunun ötesindeyiz ve müteşekkiriz. Faka ölümsüzlük, en güçlü silah. Ona sahip olan, dünyaya sahip olur. Bu yüzden kendi yolumuzu aramak zorundayız. Yaşam armağan eden fakat ölümün değerini düşürmeyen bir yol. Bedenleri klonladığımızı biliyorsun. Ve bu kelimeden korkmaya gerek yok. Biz Tenses gibi nesnelerin özünü yeniden şekillendirmeye çalışmıyoruz, sadece Saran'ın yarattığı doğayı ve ondaki tüm bilgeliği kopyalıyoruz. Bodurları hatırla, en azından üçer tane doğuyorlar! Bu doğal bir klonlanma değil mi? Doğadan çok şey öğreniyoruz ve bunları taklit ediyoruz. Bir kadının acı içinde dünyaya bir beden getirip üstelik sonra bir de ona bakıp onu beslemesindense, bedenleri kopyalamak çok daha uygundur.

Fakat bizim yöntemimiz daha fazla çaba gerektiriyor. Bedenleri yeniden üretebilmek için, ölenlerin kalıntılarını aramak ve onların auralarının kalıplarını çıkarmak zorundayız. Şimdi bu konuda senin yardımını istiyorum. Ölen savaşçılarımıza ait on beden bulman ve iz alman gerekiyor. Kirli bir iş. Ama bu bir savaş!