Zorunlu İttifak

Ne zamandır düşünüyorum... Savaşta kurban olmadığı zaman güzel oluyor, askerler diriliyorlar ve yine savaşa geri dönüyorlar. Ama bininci ölümden sonra heves yerine anlamsızlık hissi geliyor. Bir hafta sonra askerler düşmanlarla şakalaşmaya başlıyor ve birlikte içmeye gidiyor.

Оoo Tenses, senin İlahi Armağanı'nı şikayet mi ediyorum? İnsanların yine sonsuza kadar ölmesini mi istiyorum? Kendime gelmem lazım!

Hükümdarlarla ittifak kurmalıyız. Bildiğim kadarıyla, At-Zako'nun yolunda en iyi ilerleme imkanı sende. Yolunda ilerlerken, Vahşi Orkların şamanının anlattıklarını bul ve onlara İttifak'la birlik olmayı teklif et.

Biz sadece üçlü İttifak'a razıyız. İmparatorluk ve İttifak düşmanlığı bırakmalı, o zaman size yardım edeceğiz.

Bir zamanlar muhteşem bir gezegen hakkında güzel bir masal vardır. Gezegende herkese yer varmış ama onun sakinleri yine de dip dibe yaşamaya çalışırmışlar. Birlikte olunca ileri gitmenin daha kolay olacağını anlamışlar. "Sadece başkalarının üzüntü ve mutluluğunu paylaştığında, gerçek anlamda yaşayabilirsin. Biz, sadece bir aradayken, gezegenin temeli ve ruhunu oluşturuyoruz". Aynen böyle diyorlardı.

Ama korkunç bir günde o gezegen parçalandı. Gezegenin acımasız Astral'ın kemirdiği parçaları da sakinleri de gibi bir tarafa savruldu. Dünyalarının ruhu parçalandı ve birbirlerine birer yabancı oldular...

Umarım, bu masalın anafikrini anlıyorsundur, anlıyorsan bizim mutlu bir son yazmamıza yardım edebilirsin.